Het Custodes Instituut nam een exclusief interview af van de ambassadeur van Israël in België, mevr. Idit Rosenzweig-Abu. Het interview werd afgenomen op de ambassade van Israël in Brussel door dhr. Pepijn L. Demortier, hoofdredacteur van het Instituut.

Onderstaande tekst is een Nederlandse vertaling van het Engelstalige origineel.

CUSTODES: Mevrouw de ambassadeur, herinnert u onze lezers aan wat er op 7 oktober gebeurde.

AMBASSADEUR ROSENZWEIG-ABU: ‘Op 7 oktober braken duizenden terroristen van Hamas door de zuidelijke grens tussen Gaza en Israël, drongen dorpen binnen, gingen van huis tot huis en vermoordden, verkrachtten, verminkten, verbrandden en ontvoerden honderden onschuldige Israëlische burgers. We weten dit, niet alleen vanwege getuigenissen en medische rapporten, maar ook vanwege de video’s die deze terroristen zelf maakten met hun Go Pro camera’s.

Je bent wellicht op de hoogte van de 46 minuten durende video die aanvankelijk niet vertoond mocht worden in het Belgische parlement, maar later toch werd toegelaten onder auspiciën van de Mouvement Reformateur (MR). Deze 46 minuten tonen het tragische verlies van honderdvijfendertig Israëlische levens, ongeveer tien procent van alle slachtoffers.

We zijn getuige geweest van de hartverscheurende verhalen van hele families die werden verwoest, zoals de familie Idan. Zo moesten twee broers en zussen zich verstoppen in een kast terwijl hun ouders op brute wijze werden gedood, en de jongste, de vierjarige Avigail, werd ontvoerd naar Gaza, om na een verschrikkelijke veertig dagen te worden teruggebracht. Sommige families kwamen live op Facebook aan hun einde, waardoor andere familieleden getuige waren van het onvoorstelbare. Ik kan nog wel even doorgaan, ik kan nog heel lang doorgaan.’  

De aanval van Hamas was vooral gericht op civiele, niet op militaire doelen.

‘De meeste van hen. De meeste slachtoffers, meer dan 800 van de 1.200, waren burgers. Ook Israëlische soldaten, maar het is belangrijk op te merken dat op 7 oktober een staakt-het-vuren van kracht was tussen Israël en Hamas. Als zodanig vormden alle aanvallen, zelfs op Israëlische soldaten, tijdens deze periode een schending van het internationaal recht.

De gevangen terroristen waren ondubbelzinnig over hun doelen: infiltreren, schade aanrichten door middel van moord, verkrachting, ontvoering en brandstichting, gericht op evenementen zoals het muziekfestival en kleine dorpen. Hun plannen strekten zich uit tot grotere steden in het noorden van Israël. Hun bedoelingen met Israëlische mannen, vrouwen en kinderen waren heel, heel duidelijk.’

Het is bekend dat Hamas zich inlaat met de burgerbevolking en civiele infrastructuur gebruikt voor militaire doeleinden. Een oorlogsmisdaad en een effectieve PR-tactiek, nu Westerse leiders de oproepen aan Israël opvoeren om haar operaties in Gaza te staken.

‘Ik hoor van de meeste partijen dat “ja, Hamas is een terreurgroep” en “ja, wat er op 7 oktober is gebeurd, was een terreurdaad”. Maar wat dan? Leiders van Hamas komen op televisie en maken duidelijk dat 7 oktober slechts een generale repetitie was voor veel grotere dingen, dat ze het opnieuw en opnieuw zullen doen. En ik hoor geen enkele suggestie van deze partijen over wat Israël zou moeten doen om een herhaling van 7 oktober te voorkomen, om een herhaling van de massamoord, verkrachting, marteling en ontvoering van haar eigen burgers te voorkomen. Wat hebben deze partijen, in het bijzonder die in België, ons te bieden behalve wachten op een nieuwe invasie?

Het lijkt erop dat Hamas alles mag doen in dit conflict en dat Israël niets mag doen. Hamas gebruikt zijn eigen burgers als menselijk schild, gebruikt civiele infrastructuur, scholen, ziekenhuizen, voor militaire doeleinden, wat ze volgens het internationaal recht overigens geldige militaire doelen maakt. Westerse regeringen die oproepen tot een staakt-het-vuren zonder bijvoorbeeld de uitlevering te eisen van de leiders van Hamas om berecht te worden voor misdaden tegen de menselijkheid, tonen hun hand.

Oproepen tot een “permanent staakt-het-vuren” en “onderhandelingen” zijn de facto oproepen tot voortzetting van de Hamas-regering in Gaza. Kun je je voorstellen wat een prachtige overwinning dat zou zijn voor terroristen over de hele wereld? Hamas zal de wereld hebben laten zien dat Israël zwak is, dat zijn volk rijp is voor de slachtbank. En dat het Westen, als het genoeg tijd krijgt, uiteindelijk aan de kant van de terroristen zal gaan staan en zijn bondgenoot zal verraden.’

Doet Israël genoeg om burgers in Gaza te beschermen, ambassadeur?

‘Israël rouwt om de dood van elke burger die betrokken raakt bij deze oorlog. Natuurlijk, waarom zouden we niet? Dat is de reden waarom Israël zijn uiterste best doet om het aantal burgerdoden zo klein mogelijk te houden.

Je moet niet vergeten dat als we ons niet druk maakten om de bevolking van Gaza, we dit conflict binnen een week hadden kunnen beëindigen. Israël heeft de vuurkracht, de luchtsuperioriteit om Hamas morgen af te maken. Maar dat doet het niet. Waarom niet? Omdat zo’n offensief het aantal dode Gazanen die niets met Hamas te maken hebben enorm zou doen toenemen. Dat willen we niet, we accepteren niet dat dit de enige manier is om deze oorlog te winnen, dus brengen we onze eigen soldaten, onze eigen landgenoten in levensgevaar om Gaza binnen te gaan en het hoofdkwartier van Hamas te ontmantelen, wapenopslagplaatsen op te ruimen en Hamas-strijders uit te schakelen.

Israël pleegt individuele telefoontjes naar mensen in Gaza om hen te waarschuwen voor komende operaties. We droppen flyers boven dichtbevolkte gebieden om hen aan te sporen te evacueren omdat we militaire doelen zullen uitschakelen. We creëren humanitaire corridors die soms door Hamas worden geblokkeerd omdat ze hun mensen als menselijk schild willen gebruiken voor PR-doeleinden. Zevenendertig dagen lang smeekten we de Wereldgezondheidsorganisatie om het Al Shifa Ziekenhuis te evacueren, dat ook een militaire locatie van Hamas was. Israël doet al deze dingen, maar niets wat we doen lijkt genoeg te zijn voor sommige mensen.’   

Voor Israël lijken andere regels te gelden dan voor andere landen als het gaat om het reageren op een daad van agressie.

‘Ik denk dat dat waar is, hoewel ik geen duidelijk, eenvoudig antwoord heb op de vraag waarom dat zo is. Ik denk dat mensen van nature meer geven om de veiligheid van zichzelf dan om de veiligheid van mensen waarmee ze zich niet identificeren. Dat is niets nieuws. Ik denk ook dat er veel politieke druk is van minderheden uit Arabische landen die Hamas veel meer steunen. En dan is er natuurlijk nog de dreiging van geweld, die niet denkbeeldig is, maar heel reëel.

Ik weet niet of een opiniepeiling uitgevoerd door een goed opiniebureau de mate van steun voor Hamas zou laten zien die je zou verwachten als je de protesten en de marsen op straat ziet. Maar dit idee, dat een stille meerderheid in het geheim Hamas steunt en Israël veroordeelt, is volgens mij (en ik hoop het) onjuist.

De media spelen een rol in het neerzetten van een eenzijdig verhaal. Ga maar na hoe vaak ik werd uitgenodigd voor interviews en panels in vergelijking met de vertegenwoordigers van de Palestijnse ambassade. Sommige kranten wilden me niet interviewen. Ze geven de voorkeur aan een pro-Palestijns verhaal en blokkeren alles wat dat in twijfel zou kunnen trekken.’

Sommigen in het Westen, met name mensen met een meer ‘progressieve’ inslag, zien Israël als een westerse, koloniale voorpost in het Midden-Oosten. Dit zou ook hun eigenaardige behandeling van de Israëlische staat kunnen verklaren.  

‘Je kunt geen koloniale entiteit zijn op een land dat zo diep inheems is voor je volk. Inheems in de Bijbelse zin, in de historische zin. Het Joodse volk is verbonden met het land Israël, vanaf de begindagen van Jezus, via de Middeleeuwen, tot in de moderne tijd. Er is altijd een Joodse aanwezigheid geweest in de staat Israël. Dus dit idee dat de Joden een soort westers, veroverend leger zijn dat willekeurig een klein gebied in het Midden-Oosten is binnengevallen en bezet, is historisch analfabetisch, ja. Maar het is eigenlijk nog veel erger.

Het Joodse volk heeft maar één thuisland. Als het niet Israël is, waar moeten we dan heen? De moderne staat Israël ontstond niet in een politiek en humanitair vacuüm. De Joden die naar Israël migreerden, deden dat om eindelijk deel uit te maken van een gemeenschap waar ze niet gediscrimineerd, lastiggevallen of vermoord zouden worden. Er is maar één plek op aarde waar het Joodse volk sterk genoeg is om een veilige haven voor hun gemeenschap te creëren. En op dit moment zeggen veel regeringen openlijk tegen de Israëlische regering dat ze zich moet neerleggen, zich moet overgeven en het moorddadige regime van Hamas moet laten voortbestaan. Het is immoreel. En het is dodelijk.’  

Het is duidelijk dat niet alle Palestijnen voorstander zijn van het Hamas-regime, laat staan dat ze allemaal voorstander waren van de gruweldaden gepleegd op 7 oktober . Maar wat maakt u van de bewering dat slechts een klein percentage van de Palestijnen Hamas steunt?

‘Laten we beginnen met de verkiezingsoverwinning van Hamas in 2006. Dat is lang geleden en het was niet eens voornamelijk omdat Hamas een terreurorganisatie was, maar vooral omdat ze genoeg hadden van de PLO, die een corrupte organisatie was – en is. Maar laten we ook niet doen alsof Hamas destijds een gematigde politieke partij was die pas later, na de verkiezingen, radicaliseerde. Hamas was altijd heel duidelijk geweest over haar uiteindelijke doel, de vernietiging van de staat Israël. En de Gazanen stemden voor dit plan.

Vandaag zie je mensenmassa’s die Hamas steunen. Je ziet hoe Hamas gijzelaars door de straten laat paraderen, op ze spuugt en foto’s neemt met hun mobieltjes. Er zijn ook veel mensen die hen niet steunen, want kijk naar wat Hamas Gaza heeft aangedaan, kijk naar de puinhoop die ze ervan hebben gemaakt. En het is waar, het is moeilijk om een oorlogsgebied te peilen, dus we hebben misschien geen perfect beeld van wat de Gazanen op dit moment denken. Maar wat wel zorgwekkend is, zijn de peilingen op de Westelijke Jordaanoever, waar je wel peilingen kan organiseren en meer dan zestig procent van de bevolking Hamas steunt. Dus ik geloof niet dat de steun voor Hamas beperkt is tot een minderheid van de Palestijnen. Ik wou dat het zo was, maar ik denk niet dat het zo is.’

Kan Hamas de Westelijke Jordaanoever overnemen?

‘We kunnen zeggen dat Israël zich zorgen maakt over de versterking van Hamas op de Westelijke Jordaanoever, die een grens heeft met Israël die vijf keer zo lang is als de grens met Gaza. En het is bezorgd als het Jibril Rajub, secretaris-generaal van de PLO hoort zeggen dat 7 oktober gerechtvaardigd was of dat Hamas een partner zal zijn in de Palestijnse regering.’

Doet de Belgische regering genoeg om haar Joodse burgers te beschermen?

‘Ik heb heel weinig klachten gehoord van Joodse burgers die in België wonen over hun bescherming door de Belgische overheid. Dit is natuurlijk zeer positief en ik ben persoonlijk dankbaar voor de reactie van België in deze zaak. Maar met goede bescherming kom je natuurlijk niet verder. Niemand wil in een kooi leven, zelfs niet als die kooi goed beschermd is. Bescherming is een tijdelijke maatregel. Preventie, de dreiging aanpakken, is het belangrijkste aspect om antisemitisme in Europa uit te roeien.

Een goed voorbeeld: het voortbestaan van pro-Hamas organisaties zoals “Samidoun” die verboden zijn in Duitsland, in de Verenigde Staten, maar vrij zijn om zich te organiseren binnen de grenzen van België. Ze roepen mensen in België openlijk op om “het Palestijnse gewapende verzet te steunen” en organiseren demonstraties waarbij mensen roepen dat ze sjahid willen worden voor Mohammed Deif (hoofd van Hamas in Gaza). Ze kunnen niet blijven bestaan als een land als België het preventieaspect van de strijd tegen terrorisme en antisemitisme serieus wil nemen. Dat kunnen ze gewoon niet.’

Als onderdeel van zijn missie om conservatieve waarden en beleid te promoten, richt het Custodes Instituut de schijnwerpers op standpunten die ondervertegenwoordigd zijn in de mainstream media en cultuur. Deze standpunten vertegenwoordigen echter niet noodzakelijkerwijs de standpunten van het Instituut als zodanig.