• ENGLISH BELOW •

Dr. Gudrun Kugler (1976) is sinds 2017 parlementslid voor de Oostenrijkse Volkspartij (ÖVP). Ze is vicevoorzitter van de Parlementaire Vergadering van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE). Dr. Kugler richtte het Observatory on Intolerance and Discrimination Against Christians in Europe (OIDAC) op en is een van de pioniers van de Alliance for Responsible Citizenship (ARC). Het Custodes Instituut interviewde haar over demografie, gezin en christendom.

Als speciale vertegenwoordiger van de OVSE voor demografische veranderingen en veiligheid hebt u onlangs een rapport geschreven over demografische veranderingen in de OVSE-regio. Wat is precies het probleem?

Dr. Kugler: ‘De ontwikkelde wereld ziet een sterke demografische verandering door een daling van het aantal geboorten, met nare gevolgen. Het begint met de betaalbaarheid van onze pensioen-, gezondheidszorg- en socialezekerheidsstelsels en strekt zich uit tot hoe we de infrastructuur in landelijke gebieden veiligstellen en de beroepsbevolking op peil houden.’

Wat zijn, gezien de ernst van het probleem, manieren om met die demografische crisis om te gaan?

‘De mogelijke antwoorden kunnen worden gekarakteriseerd als een trilemma, wat betekent dat je slechts twee van de drie wenselijke opties kunt kiezen. De drie mogelijke doelen zijn: het handhaven van een laag geboortecijfer, het laag houden van het migratiecijfer en het handhaven van economische veerkracht. Verschillende landen hebben verschillende antwoorden met betrekking tot welke van de drie ze bereid zijn op te offeren.’

‘Spanje bijvoorbeeld moedigt immigratie aan om zijn bevolkingskloof te dichten. Op die manier proberen ze hun lage geboortecijfers te compenseren en hun economische veerkracht te behouden. De Japanners daarentegen belasten hun economie met grote schulden. In ruil daarvoor kunnen ze lage geboortecijfers en lage migratiecijfers handhaven. Elk land moet beslissen hoe het met dit demografische trilemma omgaat.’

Velen geloven dat migratie de oplossing is voor de demografische crisis. Hebben ze gelijk?

‘Europa heeft legale immigratie van gekwalificeerde werknemers nodig. Maar voortdurende massa-immigratie zal het probleem niet oplossen. En de wereldwijde concurrentie voor gekwalificeerde migranten zal heviger worden naarmate de geboortecijfers wereldwijd dalen. Naarmate de levenskwaliteit in veel landen van herkomst verbetert, zullen minder mensen bereid zijn om te migreren. De uittocht van arbeidskrachten en de braindrain zijn bovendien oneerlijk voor de landen van herkomst. Het aantal academici dat Kroatië verlaat, is bijvoorbeeld zeer problematisch voor hen. In Moldavië zijn er bijna geen volwassenen meer; alleen kinderen en ouderen blijven over.’

‘Als het gaat om migratie vanuit verre regio’s, worden we geconfronteerd met culturele en sociale uitdagingen, variërend van problemen bij het leren van de taal, waardengerelateerde fricties en integratieproblemen. We zien ook dat de arbeidsparticipatie van vrouwen in deze groepen veel lager is.’

‘Het is gemakkelijk om te zeggen dat migratie de oplossing is voor de demografische crisis. Maar migranten zullen ook ouder worden en moeten worden ondersteund door degenen die al werken. Het geboortecijfer onder immigranten van de tweede generatie daalt tot het gemiddelde niveau voor Europese landen, wat betekent dat we weer nieuwe mensen moeten binnenhalen. Dat zou een eindeloze cyclus worden.’

‘We moeten ook oppassen dat we niet toestaan dat er een nieuwe arbeidersklasse ontstaat. In combinatie met de daaropvolgende gettovorming zou dit de herintroductie betekenen van problemen die we vele decennia geleden overwonnen hebben, en verre van een gewenst model van sociale cohesie zijn.’

Een duurzamere structurele oplossing voor dalende geboortecijfers die in uw verslag wordt voorgesteld, is de implementatie van financiële maatregelen om gezinnen te helpen. In Hongarije heeft Viktor Orbán onlangs een levenslange belastingvrijstelling ingevoerd voor moeders van twee of meer kinderen, terwijl hij ook hypotheken en gezinsauto’s subsidieert, bovenop de maatregelen die al van kracht zijn. Ziet u de Hongaarse aanpak als een oplossing voor de crisis?

‘Ik ben een groot voorstander van een zo gezinsvriendelijk mogelijk beleid. Ik vind het genoemde Hongaarse beleid goed. In Oostenrijk boeken we ook goede vooruitgang met gezinsvriendelijk beleid. Onlangs hebben we een aanzienlijke belastingaftrek voor elk kind ingevoerd, de zogenaamde Familienbonus. Dit was revolutionair en gezinnen zijn er erg blij mee.’

‘Maar een kind opvoeden is geen privéhobby. De maatschappij moet solidair zijn en ouders steunen bij de opvoeding van hun kinderen. De voordelen zijn gemeenschappelijk, wat betekent dat de kosten van het opvoeden van kinderen niet uitsluitend privé mogen zijn.’

Is een financieel pro-familiebeleid genoeg?

‘De geboortecijfers laten zien dat dit niet het geval is. Hongarije is er niet in geslaagd om het gewenste totale vruchtbaarheidscijfer van ten minste 2,1 geboorten per vrouw te halen. Ze zitten daar zelfs ver onder. Hetzelfde geldt voor Oostenrijk, ook al hebben we een uiterst gezinsvriendelijk beleid ingesteld. Hoewel dit noodzakelijk is, weten we dat het niet genoeg is om de demografische crisis aan te pakken.’

‘Redenen van vroeger om een kind te krijgen — om het familiebezit en de familienaam door te geven, om iemand te hebben die voor je zorgt op je oude dag — vinden geen weerklank meer bij mensen. Tegenwoordig ervaren mensen vooral belemmeringen bij het krijgen van kinderen — ze zijn bang hun onafhankelijkheid te verliezen, de kosten niet te kunnen dragen. Mensen maken zich zorgen over de toekomst, en sommigen vinden het ethisch gezien zelfs beter om helemaal geen kinderen te krijgen. Ze zien de voordelen niet — het doel, de relaties en de liefde.’

‘Het meest noodzakelijke antwoord is een gemeenschappelijke erkenning van ouderschap als iets goeds en waardevols. Ouderschap zou sociaal beloond moeten worden en het zou duidelijk moeten zijn dat het krijgen van kinderen iets is wat wij, als samenleving, diep respecteren en bewonderen.’

In hoeverre kan de overheid deze herwaardering van ouderschap daadwerkelijk faciliteren, aangezien het een zeer sociale en culturele aangelegenheid is?

‘Overheidsfunctionarissen kunnen een publiek debat ondersteunen dat gunstig is voor kinderen en ouderschap. Daarnaast moet de overheid maatregelen nemen die mensen helpen om ouders te worden. Dit omvat voorlichting over vruchtbaarheid — niet veel mensen weten dat als je op je dertigste nog geen kind hebt, de kans 50 procent is dat je nooit kinderen zult krijgen — en steun bij het creëren van woningeigendom, wat mensen blijkt te motiveren om meer kinderen te krijgen.’

‘Regeringen hebben ook de verantwoordelijkheid om een duurzame gezondheidsinfrastructuur, een welvaartssysteem en pensioenen te creëren om voor de ouderen te zorgen. Ondanks dat er een grens is aan wat regeringen kunnen doen, zouden ze alles moeten doen wat in hun macht ligt om het demografische tij te keren.’

U bent een prominent lid van de Europese conservatieve beweging. U bent met name een van de pioniers van de Alliance for Responsible Citizenship, die grote bijeenkomsten organiseert voor conservatieven uit de hele wereld. Wat hoopt u uiteindelijk te bereiken met ARC?

‘De westerse wereld wordt een nogal duister verhaal geserveerd over wie we zijn, wat we hebben opgebouwd en hoe onze toekomst eruitziet. Verhalen over onheil en schaarste hebben ertoe geleid dat mensen hun toekomst negatief evalueren. Er is een gevoel dat ons leven geen zin of doel heeft.’

‘ARC wil dat verhaal doorbreken en een alternatief, een beter verhaal presenteren. Met menselijk vernuft hebben we door de geschiedenis heen zoveel problemen kunnen overwinnen. Iedereen heeft unieke talenten en een specifieke rol. Iedereen moet verantwoordelijkheid nemen om van de wereld een betere plek te maken.’

‘Iedereen zegt terecht dat in de 20e eeuw het grote kwaad is uitgebroken. Maar niet veel mensen voegen eraan toe dat de 20e eeuw de eeuw was waarin dit kwaad werd overwonnen. Het naziregime werd vernietigd. En zelfs na tientallen jaren communisme braken jongere generaties — die nooit vrijheid hadden ervaren — met het communisme in 1989. De menselijke geest heeft een enorme weerstand tegen verkeerde ideologieën. Bij ARC willen we die hoop belichamen.’

Waar ziet u de ARC over tien jaar?

‘ARC wil mensen inspireren om verantwoordelijkheid te nemen en te doen wat nodig is in hun invloedssfeer. ARC brengt geweldige mensen samen die vanuit onze conferenties hun eigen lokale, regionale en nationale context moeten verbeteren in coalities met mensen van verschillende achtergronden en in een geest van solidariteit.’

Een ander initiatief dat u lanceerde is het Observatorium voor Intolerantie en Discriminatie van Christenen in Europa. Zou u zeggen dat christenen op dit moment worden bedreigd in Europa?

‘We moeten altijd solidair zijn met de vele christenen die vervolgd worden in de wereld, en we willen de uitdagingen waar we in Europa voor staan niet vergelijken met wat zij meemaken. Maar het is waar dat het soms niet gemakkelijk is om christen te zijn in Europa. Mij wordt vaak gevraagd of ik als vrouw in de politiek word gediscrimineerd. Nee! Maar ik voel me wel vaak gediscrimineerd als christen in de politiek.’

Op welke manieren worden christenen in Europa gediscrimineerd?

‘Er gaat geen week voorbij zonder aanslagen op kerken in Europa. Tegelijkertijd zien we meer wettelijke beperkingen ontstaan, waarbij christenen niet het gevoel hebben dat ze hun geloof volledig kunnen uitoefenen. Er zijn Europese landen waar christenen zich onveilig voelen om publiekelijk voor hun christelijk geloof uit te komen uit angst voor sociale of juridische represailles. De gewetensvrijheid komt in gevaar in Europese landen waar christelijk medisch personeel niet kan weigeren abortus of euthanasie uit te voeren.’

‘We hebben besloten om gevallen van discriminatie van christenen in Europa te verzamelen, analyseren en classificeren, en om onze bevindingen aan het publiek en internationale instellingen te verstrekken. Op deze manier kunnen we patronen identificeren. Door onze bevindingen aan politici en overheidsfunctionarissen te presenteren, adviseren we hen over de invloed van wetgeving op de vrijheid van geweten en godsdienst.’

Als we het hebben over de moeilijkheden om christen te zijn in Europa, hoe bepaalt uw geloof uw roeping als politicus?

‘Een samenleving die gevormd is door christelijke principes, is een samenleving die vrij en rechtvaardig is voor iedereen, niet alleen voor christenen. Met een geweten dat gevormd is door de christelijke ethiek, vind ik kracht en moed in de wetenschap dat ik niet voor mezelf in de politiek zit, maar in een geest van christelijke dienstbaarheid aan de mensheid. Handelen vanuit Gods liefde is een succesvolle formule voor een politicus om zo efficiënt en toegewijd mogelijk te zijn aan het algemeen welzijn.’

• ENGLISH •

Dr. Gudrun Kugler (1976) has been a Member of Parliament for the Austrian People’s Party (ÖVP) since 2017. She serves as Vice-President of the Parliamentary Assembly of the Organization for Security and Cooperation in Europe (OSCE). Dr. Kugler founded the Observatory on Intolerance and Discrimination Against Christians in Europe (OIDAC) and is one of the pioneers of the Alliance for Responsible Citizenship (ARC). The Custodes Institute interviewed her about demographics, family and Christianity.

As the OSCE Special Representative on Demographic Change and Security, you recently authored a report on demographic changes in the OSCE region. What exactly is the problem?

Dr. Kugler: ‘The developed world sees a strong demographic change because of a decrease in the number of births, with dire consequences as a result. It begins with the affordability of our pension, healthcare, and social security systems, and extends to how we safeguard infrastructure in rural areas and keep up the workforce.’

Given the gravity of the issue, what are ways of coping with the demographic crisis?

‘The possible responses can be characterized as a trilemma, meaning you can only choose two out of three desirable options. The three possible goals are maintaining a low birth rate, keeping migration numbers low, and achieving economic resilience. Different countries have different responses regarding which goal they want to sacrifice.’

‘Spain, for example, encourages immigration to fill its population gap. Thus, they seek to maintain low birth rates and uphold economic resilience. The Japanese, on the other hand, burden their economy with major debt. In return, they are able to sustain low birth rates and low migration numbers. Each country must decide how do to address this demographic trilemma.’

Many believe migration is the solution to the demographic crisis. Are they right?

‘Europe needs legal immigration of qualified workers. But perpetuated mass immigration will not solve the problem. Global competition for qualified migrants is going to become fiercer as birth rates fall globally. Fewer will be willing to migrate, as the quality of life improves in many countries of origin. Work force drain and brain drain are unfair to the countries of origin. The number of academics leaving Croatia, for instance, is highly problematic for them. In Moldova, there are hardly any adults left, with only children and elderly remaining.’

‘When it comes to migration from distant regions, we face cultural and social challengers, ranging from difficulties learning the language, value-related frictions and integration problems. We also see that the employment rate of women is much lower in these groups.’

‘It is easy to say that migration is the solution to the demographic crisis. But migrants will also get older and need to be supported by those in the workforce. Birth rates among second-generation immigrants drop down to average levels for European countries, meaning we would have to bring in new people again. That would become a never-ending cycle.’

‘We should also be weary not to allow the creation of a new blue collar working class. Paired with subsequent ghettoization, this would constitute the reintroduction of problems we overcame many decades ago and be far from a desired model of social cohesion.’

A more sustainable structural solution to falling birth rates that is suggested in your report is the implementation of financial measures to help families. In Hungary, Viktor Orbán recently introduced a lifelong tax exemption for mothers of two or more children, while also subsidizing mortgages and family cars on top of measures already in place. Do you view the Hungarian approach as a solution to the crisis?

‘I am very much in favour of the most family friendly policies possible. I like the Hungarian policies mentioned. In Austria, we are also making good progress with pro-family policies. Recently, we instituted a significant tax deduction for each child, called the Familienbonus. This was revolutionary and families are very happy about it.’

‘Raising a child is not a private hobby. Society must show solidarity and support parents in raising their children. The benefits are communal, meaning the cost of child-rearing should not be exclusively private.’

Are financial pro-family policies enough?

‘The birth rate numbers show that they are not. Hungary did not manage to get to the desired total fertility rate of at least 2.1 births per woman. They are actually far below that. The same is true for Austria, even though we instituted extremely family-friendly policies. While these are necessary, we know they are not enough is not enough to tackle the demographic crisis.’

‘Reasons from earlier times to have a child – to pass on the family property and name, to have somebody to care of you in your old age – no longer resonate with people.

Currently, people mainly experience obstacles to having children – they fear losing their independence, not being able to manage the costs. People worry about the future, and some even consider it to be ethically better not to have children at all. They do not see the upsides – the purpose, the relationships and the love.’

‘The most needed answer is a common recognition of parenthood as something good and esteemed. Parenthood should be socially awarded, and it should be clear that having children is something we, as a society, deeply respect and admire.’

To what degree can the government actually facilitate this revaluing of parenthood, as it is a deeply social and cultural matter?

‘Government officials can support a public discourse that is favorable of children and parenthood. Additionally, government needs to put measures in place that help people to become parents. This should include fertility education – not many know that if you do not have a child by the age of 30, there is a 50 percent likelihood you will never have children – and support in creating housing ownership, which has proven to motivate people to have more children.’

‘Governments also have the responsibility to create a sustainable health infrastructure, welfare system, and pensions to take care of the elderly. Despite there being a limit to what governments can do, it should do everything in its power to turn the demographic tide.’

You are a prominent member of the European conservative movement. Notably, you are one of the pioneers of the Alliance for Responsible Citizenship, which organises major gatherings for conservatives from across the world. What do you ultimately hope to achieve with ARC?

‘The Western world has seen a rather dark narrative about who we are, what we have built and what our future looks like. Tales of doom and scarcity have led people to negatively evaluate their future. There is a sense that our lives have no meaning or purpose.’

‘ARC wants to break that narrative and present an alternative, a better story. With human ingenuity we have been able to overcome so many problems throughout history. Everyone has unique talents, and a specific role to play. Everyone is needed to take on responsibility in order to make the world a better place.’

‘Everybody rightly says that the 20th century was the outbreak of great evil. But not many add  that the 20th century was the century in which this evil was overcome. The nazi regime was destroyed. And even after decades of communism, younger generations – who had never experienced freedom – broke with communism in 1989. The human spirit has a huge power of resistance against wrong ideologies. At ARC, we want to embody that hope.’

Where do you see ARC in ten years?

‘ARC wants to inspire people to take up responsibility and do what is needed in their sphere of influence. ARC brings together great people who should go from our conferences and improve their own local, regional, and national contexts in coalitions with people from diverse backgrounds and in a spirit of solidarity.’

Another initiative that you founded is the Observatory on Intolerance and Discrimination against Christians in Europe. Would you say Christians are under threat in Europe at the moment?

‘We must always stand in solidarity with the many Christians facing persecution in the world and we do not want to compare the challenges we face in Europe to what they are experiencing. But it is true that it is sometimes not easy to be a Christian in Europe. I am frequently asked whether I am being discriminated against as a woman in politics. I am not! But I do often feel discriminated against as a Christian in politics.’

What are ways in which Christians face discrimination in Europe?

‘Not a week goes by without several attacks on churches in Europe. At the same time, we see more legal restrictions arising, where Christians do not feel that they can fully exercise their faith. There are European countries where Christians feel unsafe to publicly express their Christian faith out of fear of social or legal reprisals. Freedom of conscience is jeopardised in European countries where Christian medical staff cannot decline to perform abortions or euthanasia.’

‘We decided to collect, analyse, and classify instances of discrimination against Christians in Europe, and to provide our findings to the public and international institutions. This way, we are able to identify patterns. By presenting our findings to politicians and government officials, we advise them on the impact of legislation on freedom of conscience and religion.’

Talking about the difficulties of being a Christian in Europe, how does your faith inform your vocation as a politician yourself?

‘A society shaped by Christian principles is a society that is free and just for everybody, not just Christians. With a conscience shaped by Christian ethics, I find strength and courage in knowing that I am not in politics for myself, but in a spirit of Christian service for mankind. Acting on God’s love is a successful formula for a politician to be as efficient and dedicated to the common good as possible.’